Sevr Antlaşması, 10 Ağustos 1920 tarihinde imzalanan bir antlaşmadır ve Osmanlı Devleti’ni bağlayacak ağır koşullar içermektedir. Eğer Sevr Antlaşması uygulanmış olsaydı, Osmanlı Devleti içine düşeceği durum şu şekillerde olabilirdi:

1. Toprak Kaybı: Sevr Antlaşması’na göre Osmanlı Devleti’nin topraklarının büyük bir kısmı paylaşılıyor ve Osmanlı’nın egemenliği altında kalan topraklar da sınırlı bir özerklikle yönetiliyordu. Bu durum Osmanlı Devleti’nin toprak bütünlüğünün büyük ölçüde kaybedilmesi anlamına geliyordu.
2. Ekonomik Sınırlamalar: Antlaşma, Osmanlı Devleti’nin ekonomik kaynaklarını kontrol etmeyi ve sınırlamayı amaçlıyordu. Sevr Antlaşması’na göre Osmanlı Devleti’nin borçlarını ödemesi gerekiyor, ayrıca ekonomik faaliyetlerinin büyük bir kısmı uluslararası kontrol altına alınıyordu. Bu da Osmanlı ekonomisinin büyük bir bağımlılık içine girmesine yol açacaktı.
3. Bağımsızlık Kaybı: Antlaşma, Osmanlı Devleti’nin bağımsızlığını büyük ölçüde sınırlıyordu. Dış politika, savunma ve iç güvenlik gibi alanlarda Osmanlı Devleti’nin sınırlı bir egemenlik hakkı olacaktı. Bu durum Osmanlı Devleti’nin iç işlerinde de dış müdahalelere açık hale gelmesi anlamına geliyordu.
4. Azınlık Hakları: Antlaşma, Osmanlı topraklarında yaşayan azınlıklara geniş haklar tanıyor ve kendi özerkliklerini sağlama imkanı veriyordu. Bu durum, Osmanlı Devleti’nin içinde çok sayıda azınlığın yaşaması ve topraklarının paylaşılmasıyla sonuçlanacaktı.

Sevr Antlaşması’nın uygulanması durumunda, Osmanlı Devleti bağımsızlığını kaybedecek, toprak bütünlüğü büyük ölçüde sarsılacak, ekonomisi sınırlanacak ve iç işlerinde dış müdahalelere açık hale gelecekti. Antlaşmanın hükümleri Osmanlı Devleti’ni büyük bir zor durumda bırakacak ve bağımsızlık mücadelesinin daha da zorlaşmasına neden olacaktı.