Atatürkçülüğün tanımını yapınız.

Türk milletinin ihtiyaçlarından ve gerçeklerinden doğan Atatürkçülük, Atatürk’ün devletin rejimi ve işleyişinin yanı sıra sosyal ve ekonomik hayata ilişkin gerçekçi düşüncelerini ve uygulamalarını ifade eder. Temeli millî kültürümüze dayanan bu düşünce ve uygulamaların amacı, Türk milletinin bugün ve gelecekte bağımsız, şerefli, haysiyetli bir millet olarak huzur ve refah içinde yaşamasını sağlamaktır.

Atatürkçülük, aklın ve bilimin rehberliğinde, millî kültürümüzü çağdaş uygarlık düzeyinin üstüne çıkarma esasına dayanır. Atatürk’ün bu amaca yönelik geliştirdiği ilke ve esaslar bir bütündür. Birbiri ile uyum içinde bulunan bu ilke ve esaslardan biri olmadığında diğerleri eksik kalır. Örneğin kanun önünde eşitliğin olmadığı bir ortamda vatandaşların ülke yönetimine katılabilmeleri mümkün değildir. Atatürkçülükte çağdaşlaşma yolunda atılan adımlar da birbirleriyle uyum içindedir. Atatürk, Nutuk’ta bu durumu “Eğer dokuz yıllık faaliyetimiz ve yaptıklarımız bir mantık silsilesi ile gözden geçirilirse ilk günden bugüne kadar takip ettiğimiz genel doğrultunun, ilk kararın çizdiği yoldan ve yöneldiği hedeften asla sapmamış olduğu kendiliğinden anlaşılır.” sözleriyle dile getirmiştir. Bu nedenle biri diğerine bağlı ilke ve esaslar ile düzenli uygulamalardan oluşan Atatürkçülüğe “Atatürkçü Düşünce Sistemi” adı da verilmiştir.